همراه زینب

سخت است بهرمهدی این کاروان ببیند/همراه عمه زینب خیل زنان ببیند/اندرصف اسیران مولا امام چهارم/زنجیروغل به پایش درآن مکان ببیند/ازکربلابه کوفه تاشام رهسپارند/برنیزه از شهیدان سرهای درآن ببیند/ترسیم کرده زینب در کوفه کارایزد/اوعمه رافراوان چون قهرمان ببیند/سجادبا اسیران اندر خرابه ساکن/داغ رقیه رااو هم توامان ببیند/پورحسین دارد یک خطبه ای پراز سوز/پیغام کربلارا زینب زجان ببیند/کاخ یزید فاسد بردشمنان خراب است/پایان ظلم دشمن دنیاعیان ببیند/مرهم برای زینب مهدی وآن ظهورش/هرلحظه کربلارا صاحب زمان ببیند/

 

هر دست عباس

تاجداهردست از عباس شد/نینوا آنجا پراز احساس شد/حضرت زهرا بیامداشکبار/کربلامملو زعطر یاس شد/ساقی عطشان کنارعلقمه است/حضرتش حجت برای ناس شد/از فتوت آب دریارانخورد/برولایت جان اوحساس شد/آن علمدار حسینی جانفشان/چشم شیعه ازغمش الماس شد/تانیامد آب سوی کودکان/بین رقیه برعمووسواس شد/تیربرچشم وبه مشک اورسید/آب مشکش سوی دیده پاس شد/حضرت مهدی شودیاریگرش/چون ظهورش دشمن خناس شد/

نسل عاشورا

دختری ازنسل عاشورابود درکربلا/ اورقیه جانفشان وهمره خون خدا/ازمدینه تابه مکه مونس باباشده/بوددر روز حماسه ناظربر نینوا/یک یک یاران باباباشهادت رفته اند/دیدهریک رارقیه باسعادت درولا/اکبرواصغربه پیش چشم اوشد جاودان/درکنارعلقمه دیده عموی باوفا/تل زینب یادگار لحظه پرواز شد/عصرعاشورا شهادت رفت تا بی انتها/وقت جانسوزاسارت موسم سختی اوست/کوفه وشام بلارا دیده است اودرجفا/راس خونین پدررا درمیان تشت دید/تاقیامت این مصیبت میشودشوروعزا/در خرابه داغ بانو اشک مهدی راربود/مرهمی باشدظهور آن ولی آشنا/

یادخرابه

نام رقیه اشک راازدیدگان جاری کند/یادخرابه گریه را ازشیعیان جاری کند/درکربلا او دیده است باباوخیل یاوران/در این مصائب اشکها از دوستان جاری کند/درروز عاشورا رود تاقتلگاه باعمه اش/بابای بی سر دیده است که اشکمان جاری کند/داغ اسارت بعدآن سنگین شده بر اهل بیت/درکوفه وشام بلا آتشفشان جاری کند/همراه زین العابدین دیده است تشت وخیزران/اشک چو مروارید او ازچشم وجان جاری کند/رأس بریده داده اند دردست او دریک شبی/زینب درآنجا گریه های باآن زنان جاری کند/داغ رقیه سخت شد برمهدی و یاران او/زیرکه اشکی حضرت صاحب زمان جاری کند/

داستان کربلا

نام رقیه گوهری در داستان کربلاست/همراه بابایش حسین اوقهرمان کربلاست/آمدبه دشت نینواتا کوفه وتاشام رفت/مانند خورشیدی زنور بر آستان کربلاست/شاهد به عاشوراشده همراه زین العابدین/تاروز محشرحضرتش یک گلفشان کربلاست/در کوفه وشام بلا دیده است رأس شاه دین/هرجارود باعمه اش اوندبه خوان کربلاست/مهدی ظهورش مرهم قلب رقیه میشود/گریه فراوان جاری از عاشقان کربلاست/

دخت حسین

نام رقیه در دلم هرلحظه غوغامیکند/باگریه اشک شیعه راتبدیل دریامیکند/دخت حسین بن علی درکربلامظلومه شد/دشمن جدا از دخترش آن جان بابامیکند/جام اسارت آمده بر اهل بیت مصطفی/گریه برای کربلاحیدرو زهرامیکند/بهررقیه کافری سیلی به صورت میزند/ازاوحمایت عمه اش تنهای تنهامیکند/دلتنگ بابامیشود اندرخرابه نیمه شب/بارأس خونین پدر بنگرچه نجوا میکند/دراین شهادت نامه اش مهدی و رهبر تسلیت/شیعه مهیا خویش را از بهر آقا میکند/

یادمان کربلا

اشکهاجاری شده بهررقیه درزمین/شدخرابه شاهدآن دخت شاهنشاه دین/یادمان کربلا رادر دلش دارد بزرگ/لحظه سخت جدایی بهربابا شد غمین/رأس خونین پدر رادید هر جا بین راه/گریه کرده فاطمه آنجا امیر المومنین/درکنارحضرت سجادو زینب شد اسیر/اوشنیده بهرعمه خطبه های آتشین/ناگهان ازداغ بابا درخرابه شد شهید/پیش بابا باعمو و اصغرش شد همنشین/تسلیت گویم به مهدی ازبر دخت حسین/میشود مرهم برایش آن امام آخرین/

دخت حسین

درپنجم ماه صفرغوغای ماتم میرسد/با داغ جانسوزی نگرگویامحرم میرسد/دردانه مولا حسین درکربلا داردحضور/اندرخرابه شیعه را کاشانه غم میرسد/دخت حسین بن علی باشد شهیدراه حق/چشمان زین العابدین بر او چوزمزم میرسد/زینب همیشه حامی بهر رقیه بوده است/هرجا که اشکش میچکد بهرش چو همدم میرسد/اکنون شهادتنامه اش غوغای عاشورائیان/بهرحسین وکربلا پیمان محکم میرسد/مهدی به اشک دیدگان بهررقیه مرهم است/داغ محرم با صفر غوغای اعظم میرسد/

ماه صفر

ماه صفرآید که غمها پرشتاب است/ماه شکوه زینب ویک انقلاب است/رفته به شام و کوفه ازبهرولایت/پیغام اوازبهرعالم آفتاب است/یکروزدیده اورقیه درخرابه/داغ غمش جانسوزو پرورنج وعذاب است/دراربعین آید به دشت کربلایش/وصل حسین وزینبش یک روز ناب است/داغ نبی در بیست وهشتم اوج غمها/داغ حسن آن وارث بربوتراب است /در آخرماه صفربنگر به مشهد/داغ رضا آنکس که همسنگ کتاب است/یک روزمهدی می رسد مرهم به زهرا/کاخ ستم باآن ظهوراو خراب است/آماده باید دررکاب نائبش شد/هرنقشه دشمن برای ما سراب است/