همراه زینب

سخت است بهرمهدی این کاروان ببیند/همراه عمه زینب خیل زنان ببیند/اندرصف اسیران مولا امام چهارم/زنجیروغل به پایش درآن مکان ببیند/ازکربلابه کوفه تاشام رهسپارند/برنیزه از شهیدان سرهای درآن ببیند/ترسیم کرده زینب در کوفه کارایزد/اوعمه رافراوان چون قهرمان ببیند/سجادبا اسیران اندر خرابه ساکن/داغ رقیه رااو هم توامان ببیند/پورحسین دارد یک خطبه ای پراز سوز/پیغام کربلارا زینب زجان ببیند/کاخ یزید فاسد بردشمنان خراب است/پایان ظلم دشمن دنیاعیان ببیند/مرهم برای زینب مهدی وآن ظهورش/هرلحظه کربلارا صاحب زمان ببیند/

 

امیرکاروان

 قافله سالار دشت نینوایی زینب است/آن امیرکاروان کربلایی زینب است/بااسارت رفته ایشان کوفه وشام بلا/درحوادث اسوه خوب خدایی زینب است/شدپیام آور برای آن قیام نینوا/آنکه داده بهرعالم آشنایی زینب است/سختی بسیار دیده مثل شورقتلگاه/اندرآن اوج مصائب یک ولایی زینب است/راس خونین برادرپیش چشمش روی نی/گوهرنایاب هستی وطلایی زینب است/خطبه های آتشینش ضربه بر دشمن زده/اهل بیت مصطفی راتا رهایی زینب است/آبروی شامیان رابرد درکاخ یزید/یادمان فاطمی و مرتضایی زینب است/تاظهور یوسف حق اودعاگویش بود/اسوه مهدی همان نورالهی زینب است/

 

نسل عاشورا

دختری ازنسل عاشورابود درکربلا/ اورقیه جانفشان وهمره خون خدا/ازمدینه تابه مکه مونس باباشده/بوددر روز حماسه ناظربر نینوا/یک یک یاران باباباشهادت رفته اند/دیدهریک رارقیه باسعادت درولا/اکبرواصغربه پیش چشم اوشد جاودان/درکنارعلقمه دیده عموی باوفا/تل زینب یادگار لحظه پرواز شد/عصرعاشورا شهادت رفت تا بی انتها/وقت جانسوزاسارت موسم سختی اوست/کوفه وشام بلارا دیده است اودرجفا/راس خونین پدررا درمیان تشت دید/تاقیامت این مصیبت میشودشوروعزا/در خرابه داغ بانو اشک مهدی راربود/مرهمی باشدظهور آن ولی آشنا/

غریب کوفه

مسلم به کوفه غربتش بسیارمعنا میدهد/مزدمجاهد راخدا با عشق مولامیدهد/باشدسفیرکربلااول فدایی حسین/پاداش غربت را به او حیدروزهرامیدهد/کوفی جماعت اولش دارد حضوری دلنشین/پایان کاری بدبرای خویش آنجامیدهد/آن کوفیان بی وفاجنگی سراسرکرده اند/ارزان سعادت رانگر ازبهر دنیا میدهد/مسلم واطفالش بودآواره در کوچه ها/اوجان خودرااز ولا در راه آقامیدهد/بالای قصرکوفه هم دارد سلام عاشقی/بهرحسین بن علی او جان زیبامیدهد/مسلم وهانی کوفه را بیداردلهاکرده اند/درآن فضا یاری براولادطاهامیدهد/صاحب زمان روزفرج مرهم نه برکربلا/باذکریا حیدرمدددستوربرپامیدهد/

عزای مرتضی

اشک درمانش فقط زهراحسن باحیدراست/عشق پایانش حسین وزینب وپیغمبر است/آفرینش برمدار گریه جولانش به پاست/درعزای مرتضی چون چشمه های کوثراست/زمزم آل نبی جوشد زچشم شیعیان/داغ حیدر سخت شد گویاکه روز محشراست/گریه دارد زینبش ازکوفه تا شهر نجف/چون عزای جانگداز مقتدا ورهبراست/اف براین دنیا که برده هم علی وفاطمه/دردوعالم نام حیدر آشناو سرور است/مرهم دردعلی باشد فقط صاحب زمان/تاظهورش گامهای باصفای آخراست/

زمزم چشمان

گریه برمرتضی درزمزم چشمان ماست/این توسل باارادت گوهر ایمان ماست/گرچه در مظلومیت صدچشمه دارد حضرتش/عشق اودرجان شیعه همره احسان ماست/کوفه گشته بی ولایت درشب قدر علی/داغ اوتاروزمحشر دردل وبرجان ماست/یاعلی ذکرمدام ودرعبادت کامل است/مزداین ماه مبارک دیده گریان ماست/می نویسد حضرت حق مغفرت با سرنوشت/گرعنایت اونماید سخت هم آسان ماست/ماهمه درکوی مولا چون غلام درگهیم/باولایت تاشهادت نقطه پایان ماست/دررکاب رهبرخودمنتظر بهر ظهور/یوسف زهراامید ومظهر جانان ماست/

عزای حیدر

سیلاب اشک شیعه جاری برای حیدر/گویا که روز محشراندر عزای حیدر/تنهانشان مومن حب علی وزهراست/پرونده عبادت داردولای حیدر/مظلوم آفرینش قدرش خدابدانید/محراب کوفه دارداینک ندای حیدر/فزت ورب مولاتاکعبه هم رسیده/دیوارخانه حق دارد صدای حیدر/درروز داغ مولا اشک یتیم جاری/باورنکرده زیرا داردعطای حیدر/فرزندهای مولا زانوی غم گرفتند/شدخانه ولایت ماتم سرای حیدر/این شام قدرشیعه معنای باعلی شد/هرمحفلی برایش دارالشفای حیدر/شال عزابه دوش صاحب زمان نشسته/وقت ظهورپوشد آقا ردای حیدر/

طوفان غم

طوفان غم زکوفه برکوچه دل آمد/ازماتم ولایت مجلس ومحفل آمد/اشک بصرکه کم شدخون دیده راگرفته/اندر فراق حیدرآن مردعادل آمد/زهرازاین مصیبت با مصطفی بگرید/خون خدازفرق مولای کامل آمد/محراب کوفه اینک از خون اوخضاب است/ازمجتبی وزینب گریه به حاصل آمد/الهام غم گرفته چون کربلا زحیدر/اشک حسین عطشان برجان ساحل آمد/ای بی وفا زمانه بامرتضی چه کردی/سوی یتیم کوفه غم راچه نازل آمد/گریه زچشم مهدی بانائبش چکیده است/ناگه ظهورمولابر شیعه نائل آمد/

طوفان ایمان

سحردرمسجدکوفه علی طوفان ایمان است/برای وصل برایزد ندایش فزت ازجان است/شده محراب آن مسجد زخون فرق اورنگین/صدای جبرئیل آنجا نشان ازچشم گریان است/برای امت احمد به ناگه یک بلا آمد/دوباره بی پدر گشتن برآن خیل یتیمان است/زندتیغ ستم دشمن عدالت را که حیدربود/برای شیعیان اشکی زچشم هرمسلمان است/عزابرپاشده اینک زداغ حضرت حیدر/که تقدیرخداوندی برایش وصل جانان است/بیاید یوسف زهراکه مرهم برعلی باشد/ظهورحضرت مهدی برای درد درمان است/

وداع جان

محراب کوفه گویدوقت وداع جان است/خورشیداززمین رفت مهمان آسمان است/پیوندخورده دلها باعشق ناب حیدر/درکوچه محبت آقای مومنان است/شمشیرکینه هاشد بافرق اوپرازخون/گریه برای حیدر منشور عاشقان است/فرزندهای مولا بااشک مثل دریا/بهریتیم کوفه این داغ اوگران است/یارب عنایتی کن تامنتقم بیاید/زیراظهور مهدی تسکین شیعیان است/

داستان کربلا

نام رقیه گوهری در داستان کربلاست/همراه بابایش حسین اوقهرمان کربلاست/آمدبه دشت نینواتا کوفه وتاشام رفت/مانند خورشیدی زنور بر آستان کربلاست/شاهد به عاشوراشده همراه زین العابدین/تاروز محشرحضرتش یک گلفشان کربلاست/در کوفه وشام بلا دیده است رأس شاه دین/هرجارود باعمه اش اوندبه خوان کربلاست/مهدی ظهورش مرهم قلب رقیه میشود/گریه فراوان جاری از عاشقان کربلاست/

یارحسین

مسلم به کوفه آمده تاعاشقی معناشود/یارحسین تشنه لب همراه عاشوراشود/باجلوه ای ازمعرفت برشیعه داردیک پیام/باپیروی ازولی دین بشرزیباشود/مسلم وهانی اولین دلداده درکوی حسین/بنگرسرش ازتن جدااندرره مولاشود/گشته یتیمانش غریب درکوفه ودرکربلا/همچون پدرسرهاجدادردامن صحراشود/یک روزآیدمنتقم باذوالفقارحیدری/آرامش مسلم نگرآن یوسف زهراشود/

کوفه ونجف

کوفه وشهرنجف راحال دیگر لازم است/روح زیبای پرستش عشق حیدر لازم است/در کمند عشق بازی مرتضی شد چاره ساز/این همای باسعادت تابه محشر لازم است/باولایت صرف گردد عمرخوب و جاودان/از علی آموز شیعه در اخلاص و عمل/درجوار قبه او حب رهبر لازم است/مسجد کوفه و سهله یاد ازحال و دعاست/برظهور مهدی او صد برابر لازم است/

علمداری زینب

بعداز حسین و کربلا زینب علمداری کند/ از بهر زین العابدین ایشان پرستاری کند/سخت است برکار قلم غمخانه زینب شود/در اوج سختی و بلا او باز غمخواری کند/ازکوفه تا شام بلا رفته است باآزادگی/دین خدا راتاابد زینب چنین یاری کند/اندرخرابه دیده او رأس حسین و دخترش/بااهل بیت و بانوان بسیار همکاری کند/آید برایش منتقم یک روز در روی زمین/بهر ظهور مهدوی آهنگ بیداری کند/

عشق جاودان

بین حسین وزینب یک عشق جاودان است/روشن زکربلایش این قلب شیعیان است/از کودکی همیشه برهم علاقه دارند/زینب بر برادر الگوی این جهان است/هرجاحسین رفته همراه اوست خواهر/ازبعدکربلا او گریان وبی امان است/سخت است بهرزینب سرهای روی نیزه/ازکوفه تا خرابه اشک همه روان است/زینب برای مهدی آهنگ گریه دارد/بهرظهور مولا این عاشقی عیان است/

عزادار حسین

این روزهازینب عزادارحسین است/گریان داغش محوایثارحسین است/ازکربلاتاکوفه وشام بلارفت/حافظ برای دین واسرارحسین است/باخطبه هایش زدشرربرکاخ طاغوت/اویک پیام آورزآثارحسین است/باانقلابش کربلاگشته جهانی/درهرکجازینب نگهدارحسین است/باحضرت سجادوزنها دراسارت/اودائماطالب به دیدارحسین است/مهدی به زینب احترامی خاص دارد/زیراکه عمه عشق و سردار حسین است/

زین العابدین

گریه دارد آسمان ازبهر زین العابدین/ناله دارد شیعیان ازبهر زین العابدین/ماتم عظمای شیعه کربلا و قتلگاه/اشک دارد دیدگان ازبهر زین العابدین/درکنار نهرآبی بوده او هم تشنه لب/غصه داردهرمکان از بهر زین العابدین/همره زینب زکوفه رفت تا شام بلا/درعزایش این جهان ازبهر زین العابدین/منتقم با ذوالفقارش مرهم بهر حسین/میرسد صاحب زمان از بهر زین العابدین/

قافله سالار

قافله سالاردشت نینوایی زینب است/تا قیامت اشک ریزکربلایی زینب است/ازمدینه تابه شام وکوفه همراه حسین/ مرهم سجاد وباقریک فدایی زینب است/بنده خوب خداو آشنای عالمین/ازبرای دین ایزدیک ولایی زینب است/بردپیغام حسینی تابه درباریزید/ آنکه شیعه بهراوداردگدایی زینب است/یوسف زهرابرای عمه مرهم میشود/ اسوه اوبرظهورش تارهایی زینب است/

مسلم درکوفه

بوی حسین وکربلا پیچیده اندراین جهان/مسلم بکوفه آمده تاجمع سازدشیعیان/اسلام روح آن بوداندر ولایتمحوری/عشق حسین ومرتضی ازبهرشیعه شدامان/لیکن وفای کوفیان گشته مثل روی زمین/دارالاماره قتلگه شدبهرمسلم آنچنان/گشته سلام آخرش جانسوزازبهرحسین/دیگرنیاتاکربلاای سرورآزادگان/هم مسلم وهم کربلاگوید که ای مهدی بیا/هستی همانامنتقم ای مهدی صاحب زمان

مظلوم علی

سوگ رمضان بهرعلی اشک روان است/این غمکده دل برآن مونس جان است/مظلوم علی هست وهمه شیعه مولا/درماتم او کوفه نگر اشک فشان است/آرامش عالم همه ازبودن حیدر/فقدان علی زلزله درکل جهان است/آن اسوه خوبی به کمالات چو احمد/مهمان نبی فاطمه وحق به جنان است/مهدی همه جا اسوه حیدربر شیعه است/از بهرعلی گریه او اشک وفغان است/

عزای علی

گریه به چشمان رسیدبهرعزای علی/مسجد و محراب شدپرزصدای علی/فزت وربش نگر غصه به دلهازند/شیعه بود نعمتش مهر وولای علی/تیغ ستمگرزند ضربه به فرقش سحر/باز امیدش بود لطف وعطای علی/کوفه شده شهرغم حال یتیمان خراب/شیعه بود مفتخرهست گدای علی/درهمه جابهراو مجلس سوگی بپا/لطف خدا میرسد بهر رضای علی/صاحب غم مهدی ونائب او در جهان/کاش قیامت رویم زیر لوای علی/

مولای شیعه

علی زیباترین واژه برای خلق عالم شد/علی الگوی حق جویان زآدم تابه خاتم شد/دراو اوصاف بی پایان زخوبی و عبادتهاست/علی مولای هرشیعه زآن ایمان محکم شد/ز احمد تا به مهدی بین همه درمدح اوگوید/علی مولوددرکعبه مصفا باز زمزم شد/تمام زندگی اوبود در بندگی کامل/علی درمسجد کوفه شهید ازابن ملجم شد/بود شبهای قدر ما شب گریه بر حیدر/علی بر شیعه مهدی نگر کاشانه غم شد/

ماتم جانسوز

اشک بصرجاری شده درماتم جانسوزاو/شیعه نگرگریان شده ازآن غم جانسوزاو/سجاد مسموم عدو اوبا شهادت میرود/گریه همیشه بوده است آن همدم جانسوزاو/یاران بابا میشودهریک به شیدایی شهید/هر روز یادآورشود آن معجم جانسوزاو/در کربلاشاهد بود برصحنه قتل حسین/چشمان او بااشکها شد زمزم جانسوزاو/رفته اسارت همره زینب وزنهای حرم/در شام وکوفه عمه اش آن محرم جانسوزاو/بسیار یاد مهدی و روز ظهورش میشوم/چونکه فرج برحضرتش آن مرهم جانسوزاو/اینک بگویم تسلیت بر رهبر وبرشیعیان/چشمان ما دریایی وچون نم نم جانسوزاو/

دارالاماره

مسلم ودارالاماره اشک جاری میکند/او به پشت بام کوفه بازیاری میکند/رفته ازبهر حسینش باپیامی آشنا/دشمنان رابا بصیرت رو به خواری میکند/تشنه لب مانند مولا می شود آقاشهید/ازحریم دین وقرآن پاسداری میکند/اوسفیرکربلاو آشنای برعلی است/بهر عباس وحسینش بازکاری میکند/رشته افکار مسلم کربلاو زینب است/بریتیمانش ولایت سوگواری میکند/مسجدکوفه نماید بهرمسلم افتخار/شیعه اندر این مصیبت باز زاری میکند/

مسجدکوفه

ای مسجد کوفه دگر مولا نداری/مولا علی آن همسر زهرا نداری/گشته یتیمان علی با گریه همدم/حیدر رفیق و بنده یکتانداری/ای مسجدکوفه خزان شد صحن ومحراب/دیگر علی آن ماه خوش سیما نداری/برچهره و آه یتیمان غصه بارید/یک مقتدا و رهبر و آقا نداری/از آدم و خاتم به مسجد سجده کرده /مانند حیدر عابد و همتا نداری/هرلحظه این مسجد به گریه درخروش است/تاب فراق مهدی اش آنجا نداری/گشته مهیا این جهان بهر ظهورش/دیگرغمی باآن گل طاهانداری/

ماتم علی

باران چشم شیعه درماتم علی شد/هم کوفه و مدینه اندر غم علی شد/در خانه ولایت صدها عزا به پاشد/اشک یتیم کوفه چون همدم علی شد/یک گوشه مجتبایش زانوی غم گرفته/چشم حسین و زینب آن زمزم علی شد/مظلوم آفرینش فزت و رب بگوید/محراب کوفه بنگر آن محرم علی شد/با علم بی نهایت شد کهکشان دانش/نهج البلاغه اویک معجم علی شد/با ضربت مرادی مولا به عرش رفته/یک تسلیت به مهدی او مرهم علی شد

/

شهیدکوفه

پرکشیده جان حیدر سوی بام آسمان /ماتم بسیارآمدازبرای شیعیان/ضربت برفرق مولا غصه ها آغازکرد/شد شهید راه ایزد آن امیر مومنان/کوفه و مسجد سراسر آه حسرت می کشد/گشته آغاز یتیمی از برای کودکان/کعبه هم گشته سیه پوش عزای مرتضی/داغدار حضرت او هم خدا و بندگان/تسلیت گویم به مهدی جلوه صبرعلی/در رکاب نائب او گریه های عاشقان/