عباس یعنی

عباس یعنی بندگی برخالق یکتا شدن/عباس یعنی دلبری برحضرت زهراشدن/درروز عاشورانگر اوج وفاداری او/عباس یعنی تشنگی اندرلب دریا شدن/بهرحسین و یاوران گشته علمداری رشید/عباس یعنی جاودان درمحضرآقاشدن/بوده امیدکودکان بابانوان درحرم/عباس یعنی مرهم اندردل مولاشدن/سردار عاشورائیان تاروز محشرگشته است/عباس یعنی اسوه ای ازبهر این دنیاشدن/درروز تاسوعا زاو اوج وفاداری رسد/عباس یعنی قهرمان در روز عاشوراشدن/دستان خودرا داده است ازبهردین مصطفی/عباس یعنی جانفشان پیش خدازیباشدن/محبوب قلب مهدوی باشدابوالفضل علی/عباس یعنی شافعی درصحنه عقباشدن/

آرزوی مصطفی

ماه شعبان آمده صلوات سوی مصطفی/نور خورشید وستاره هست روی مصطفی/درسپهربندگی ها حضرت او برترین/میرود گنج سعادت هم به کوی مصطفی/برحسین وبر ابوالفضلش سلامی میدهیم/آل پیغمبرگرفته خلق وخوی مصطفی/حضرت سجاد واکبر درمه شعبان رسید/عطرروح افزای جنت هست بوی مصطفی/قائم آل محمد نیمه شعبان رسد/حضرت مهدی همیشه آبروی مصطفی/عرض تبریکی بگویم شیعیان ورهبری/روز زیبای فرج شدآرزوی مصطفی/

سحرنزدیک میگردد

زبعد ظلمت شبها سحرنزدیک میگردد/ستم پرگشته در دنیا سحرنزدیک میگردد/نگر یاران بسیاری برای اوفراهم شد/خدالطفی کندبرما سحرنزدیک میگردد/دهدآن مژده وصلش نبی وآل طاهایش/بگوبر حضرت زهرا سحرنزدیک میگردد/برایش مالک وعمار ابوالفضل وحسین آید/چوبعد روز عاشورا سحرنزدیک میگردد/به ایران ملتی آمد زجنس قاسم واکبر/ولایت رابگو مولا سحرنزدیک میگردد/جهان با یوسف زهرامسیربندگی دارد/برای شمس خوش سیما سحرنزدیک میگردد/

چشمهای بارانی

بهرعباس دلاور چشمها بارانی است/قلب عشاق حسینی درحرم طوفانی است/میشودآرامش جان اشک روی گونه ها/چونکه باحب ولایت گوهری ایمانی است/رادمردی ازفتوت دردرون علقمه است/اوابوالفضل علی و آیه ای قرآنی است/تابع محض ولایت عاشق مولاحسین/بهرزینب مرهم دل اسوه ای انسانی است/گشت سقای حسینی آن علمدار سپاه/دستهای نازنینش بهرحق ارزانیاست/برکمردستی بگیرد تاحسینش او بدید/دربهشت جاودانه بهراو مهمانی است/اشک ریزدبر برادر یادصد ایام کرد/حضرت عباس شیعه گوهر انسانی است/یوسف زهرابرایش اشک ماتم ریخته/بهر شیعه یادمولا خصلتی درمانی است/

سپهرکربلا

آمده عشق وبصیرت درسپهرکربلا/حضرت عباس شیعه رادمردباوفا/آنکه زدبوسه به دستش حیدرکراردین/میدهد درس ولایت آن عزیزباصفا/چهارم شعبان سراسرجشن میلادش شده/داده ایزد بهرمولا مهرجانبازی عطا/بندگی کرده خدارا باهمه اخلاص خود/نام زیبای ابوالفضل درجهان شدآشنا/حضرت مهدی به عالم افتخارش شدعمو/خواهدآمدباظهورش روزگاری نینوا/

تفسیرعباس

علقمه تفسیرعباس دلاورمیکند/افتخاری تا قیامت بهرسرورمیکند/درکمندعشق بازی شد اسیرحضرتش/سربلندی ازبرای پور حیدر میکند/تشنه کامی ازفتوت وارد دریا شده/آب را شرمنده او نزد برادرمیکند/ازفرات فاطمی آبی به مشکش میدهد/علقمه رابا صفامانند کوثرمیکند/اشک شیعه هست جاری بر ابوالفضل وحسین/خویش را الگوبرای نور آخرمیکند/

شاهدکربلا

من شهیدسوزواشک وناله درکربلایم/شاهد شورحسینی درزمین نینوایم /نام من همنام حیدرمثل زهرا اشک دارم/روز عاشورا به یک تب زنده بالطف خدایم/یک یک یاران بابا ازشهادت فیض بردند/ داغدارآن حماسه باهمه اندر دعایم/دیده ام ظلم فراوان از یزید ولشکر او/بهرآن اصغرواکبر شد فراوان گریه هایم/شد عموی من ابوالفضل با شهادت جاودانه/تاقیامت بهربابا داغدار ودر عزایم/بعدعاشورای پرغم رفته برنی رأس بابا/راهی همراه زینب کوفه و شام بلایم/این همه داغ و مصیبت کشته زین العابدین را /منتظربهر ظهورمهدی و آن آشنایم/

دست عباس

دست عباس علی درهمه جا دست خداست/بهرحاجات بشر جلوه گه لطف وعطاست/تا که قنداقه او را به علی داد گریست/یاورحیدر و صفین و ولایت همه جاست/دست عباس حسن را به جهان یاور بود/ازبر زینب نالان به جهان عشق وصفاست/باحسین است همیشه زسراپرده جان/او علمدارحسینی به صف کرب وبلاست/علقمه معدن آب است و ابوالفضل غریب/در ره دوست زتن دست علمدار جداست/بوسه برآن بزند غنچه لبهای حسین/روزمحشر به شکایت چونگربا زهراست/