سلطان

درکشورایران ماسلطان بودمولا رضا/هم مظهردلدادگی ایمان بود مولارضا/برمشهدآقانگرهرروز غوغایی بپاست/وحدت وعزم وبندگی سامان بودمولارضا/عرض ارادت میکند زائردرآن گلزاراو/آنجاحریم کبریااحسان بودمولارضا/هرکس برای معرفت پادرحریم اونهد/باآن شلوغی حرم درمان بود مولارضا/این آب سفاخانه ای مانند زمزم کوثراست/یک گوشه ای از لطف آن رحمان بودمولارضا/آیم برای تسلیت ماه محرم مشهدش/بر درگه مولاحسین جانان بودمولارضا/درروزعاشورای اوغوغابه مشهدبوده است/برکربلاو زینبش گریان بود مولارضا/زائربرای مرقدش آن یوسف زهراشده/حجت برای ایزدو یزدان بودمولارضا/

 

لحظه بی یاوری

عصرعاشورای مولالحظه بی یاوری است/یک یک یاران فدایی بر امام ورهبری است/روی تل زینبیه ذکر هل من ناصرش/واقعا دشمن در آنجا ازتبار ابتری است/رحم بر اصحاب مولاکه نکرده هیچگاه/لحظه های بی برادر بی پسر بی مادری است/علقمه آرام گیرد بعدعباس علی/یادسقای حرم را گریه های کوثری است/وقت حمله بر حسین تشنه لب سرمیرسد/لحظه سخت وداع یک برادرخواهری است/میبرد باخنجرخودشمر راس یک امام/شدرثاء آل احمد باندای حیدری است/حضرت سجادو زینب غرق در شوروعزا/آتش برخیمه گاهش یک بلای دیگری است/یااباصالح مددکن که اسیری آمده/مرهم برکربلایش باامام آخری است/

فشارکربلا

قلب مهدی درفشارکربلاست/چونکه ناظراز برای نینواست/پیش چشمش بازغوغامیشود/جاری درقتلگاه خون خداست/یک یک یاران شهادت پیشه اند/هرکدامش یک شهید سر جداست/اکبروقاسم به میدان رفته اند/خون آنهاجاری عشق وولاست/اصغرشیرین زبان لب تشنه است/حرمله تیرش بسوی اورهاست/حضرت سقاکنار علقمه است/دست عباسش جدادرآن فضاست/روی تل زینبیه پرخروش/عمه زینب شاهدبر ماجراست/سربریدن جان زینب را گرفت/راس خونین برفراز نیزه هاست/خیمه آل عباآتش گرفت/حضرت سجاد هم غرق عزاست/یااباصالح بیا مرهم بده/کربلاالگوی ایثارووفاست/

یادمان اکبر

هشتم ماه محرم یادمان اکبراست/آن جوان کربلایی دلبر پیغمبراست/اوشبه برمحمدازتبارفاطمه است/مونس بهرحسین ونورچشم حیدر است/معنی اسلام وقرآن ازوجوداو عیان/چشمه جوشان فیض وزمزمی برکوثراست/درمیان کهکشانها نورباران میکند/آسمان بندگی رامثل شمس واختراست/روزعاشورابرایش لحظه وصل خدا/تشنه لب مانندسقا کربلاراگوهراست/اسوه خوب جوانان تاقیام مهدوی/تاقیامت حضرت اوشیعیان راسروراست/داغ سنگین عروجش بهرباباجانگداز/در میان اهل عالم جلوه گاه برتراست/حضرت مهدی برایش اشک حسرت ریخته/باولایت تاشهادت دررکاب رهبراست/

 

نورهدایت

ازآستان حضرتش مهروکرامت میرسد/برشیعیان مرتضی نورهدایت میرسد/تسبیح گوی این حرم فوج ملائک آمده/بامعرفت برزائرش گنج ولایت میرسد/هرکس شودمهمان اوصدمهربانی دیده است/روزقیامت شیعه را تاج شفاعت میرسد/گلدسته های حضرتش ماننددستان دعاست/ازگنبدنورانیش بوی سعادت میرسد/مانندزمزم پرخروش آن آب سقاخانه اش/برقلبهای باصفا عشق امامت میرسد/سوی وصالش پرکشد هردل کنار مضجعش/بوی بهشت ایزدی درآن امارت میرسد/مهدی برای جدخود یک زائر دائم شده/برپیروان باولا ازاو رضایت میرسد/

عصرعاشورا

عصرعاشورارسیده کربلا غوغاشده/بی پسر درآن بیابان حضرت زهراشده/تشنه لب یاران مولا با شهادت رفته اند/خون پاک این شهیدان بهردین احیاشده/درکنارعلقمه بین آن علمدارحسین/سرجدا و دستهای حضرت سقاشده/رأس خونین حسینی شد جدا از پیکرش/حضرت سجاد وزینب درغم باباشده/خیمه ها آتش گرفته کودکان درروی خار/محشرکبرای دیگر درجهان برپاشده/قتلگاه کربلایی پرز ابدان شریف/خوابگاه این شهیدان دامن صحراشده/روی نی شد از جنایت رأس خونین حسین/بی برادر زینب او بی کس وتنها شده/یوسف زهراکه آید مرهم برکربلاست/روزعاشورا ظهورحضرت آقا شده/

سقاخانه

دل را خراسانی نما تا در به رویت واشود/گنجینه قلب و دلت کاشانه آقا شود/باید به پاکی و صفا در مضجعش پایی نهی/تا شاد از کردار تو آن حضرت زهرا شود/مولا علی موسی الرضا شد پاره تن برمصطفی/این روزها در مشهدش پررحمت یکتاشود/آن آب سقا خانه اش مانند آب زمزم است/در بارگاه حضرتش بنگر گره ها وا شود/اکنون شهادتنامه آن آفتاب هشتم است/از سوگ مولا غصه ها بردیده وجانها شود/

معنی کربلا۵

کربلا یعنی که عباس علی/گشته پرپر همدم و یاس علی/کربلا یعنی چو دستانش فتاد/ داغها برآن دل زینب نهاد/کربلا یعنی فداکاری و شور/از میان دشمنان کردن عبور/کربلا یعنی امید کودکان / گشتن سقا برای تشنگان/کربلا یعنی شهادت نزد آب/شاد کردن قلب پاک بوتراب/کربلایعنی که دستی برکمر/میشود آقا دگر بی بال وپر/کربلا یعنی سراسر غم رسید/برحسین بن علی ماتم رسید/

دست سقا

عشق رادرعالمین عباس معنامیکند/روز عاشوراسراسرچونکه غوغامیکند/درکنار علقمه لب تشنه میگرددشهید/دردفاع از ولایت شادزهرامیکند/حضرت عباس باشد مرداخلاص وادب/دائمابهربرادرنام مولامیکند/عبدصالح گشته سقاآن شجاع کربلا/جانفشانی تاقیامت نزدیکتامیکند/اوعلمدار حسینی روزعاشوراشده/بین شفاعت روز محشردست سقامیکند/