حسین تنهاست

کربلامنتظرماست حسینش تنهاست/شورشی بهرامامت به دل آن صحراست/آسمان غرق تماشای شهادت طلبی/تشنگی زمزمه ای بهر وصال یکتاست/یک یکی جان بفدای پسرفاطمه اند/ناظرشورحماسه زبر عاشوراست/برسد داغ عظیمی به دل پاک حسین/اکبرواصغراو تشنه لب کرببلاست/علقمه منتظر مقدم عباس علی/قهرمان دوجهان زمزمه ای ازسقاست/لحظه سخت وداع است حسین وزینب/حاکم بردل خواهر همه جابامولاست/سخت شد وقت شهادت زبرخون خدا/گریه کن بهرمصائب همه اش برآقاست/بر ولایت همه لبیک سعادت داریم/رهبری هم پسر فاطمه اندردنیاست/یالثارات حسینی برسد بامهدی/عزت روز ظهورش همگی دست خداست/

پروازسقا

پروازسقامیکنددرآسمان کربلا/داده است جان تازه ای برآستان کربلا/گردیده عباس علی باب الحوائج درجهان/درس وفادرعلقمه بخشیده جان کربلا/سرداردشت نینواهردم علمداری کند/دارالشفای تشنگان باشد امان کربلا/بهرحسین تشنه لب سقای براهل حرم/اندرفرات نینوا گشته نشان کربلا/الگوی یاران میشود سوی ولایت محوری/روی علم برپاکندهردم اذان کربلا/سوی حسینش میبرد دلهای عاشق پیشه را/زائرکنددلدادگان سوی کیان کربلا/درس اطاعت میدهد اندر رکاب رهبری/تیری به هردشمن زند اوباکمان کربلا/آماده سازدشیعه را بهر ظهور مهدوی/بایالثاراتی رسد صاحب زمان کربلا/

مشک آب

مشک آبی بهرشیعه بین روایت میکند/محض عباس دلاور او حکایت میکند/تشنگی کودکان و زینب ومولاحسین/حضرت سجاد را آنجا حمایت میکند/روی دوش یک علمداراست مشک عاشقی/علقمه دعوت عموراتا نهایت میکند/بهر فرمان امامش اوبه دریا میزند/با شهادت اودفاعی از ولایت میکند/چون رشادت کرده است بهرحسین ولشکرش/این شجاعت تاقیامت هم سرایت میکند/هردودست پاک مولا گشته تقدیم خدا/فاطمه از دشمن ایشان شکایت میکند/گریه کرده بهر اوآنجاحسین تشنه لب/تاقیامت بهر شیعه اوعنایت میکند/میرود صاحب زمان درمجلس عباس هم/اوعزادارعمویش راکفایت میکند/

اندرعلقمه

عباس اندرعلقمه بسیارغوغا کرده است/بازمزم دلدادگی خشنود یکتا کرده است/سردارناب کربلا عشق حسین بن علی/درروز عاشورافدا جان رابه مولاکرده است/وصف وفاداری اوروح تمام اهل دین/آن تشنه لب غوغامیان آب دریاکرده است/درروز تاسوعا نگر دشمن امانش میدهد/دلداده کوی ولا هرخصم افشاکرده است/گشته علمداروفامحبوب قلب شیعیان/زیبا همه ایثار راازبهردنیاکرده است/دستان پاک اوجدا ازپیکر جانانه اش/براوخدااندربهشت یک بال اعطا کرده است/گریه برایش میکند مولاحسین وزینبش/بهرظهورمهدوی یاری درآنجاکرده است/

نسل عاشورا

دختری ازنسل عاشورابود درکربلا/ اورقیه جانفشان وهمره خون خدا/ازمدینه تابه مکه مونس باباشده/بوددر روز حماسه ناظربر نینوا/یک یک یاران باباباشهادت رفته اند/دیدهریک رارقیه باسعادت درولا/اکبرواصغربه پیش چشم اوشد جاودان/درکنارعلقمه دیده عموی باوفا/تل زینب یادگار لحظه پرواز شد/عصرعاشورا شهادت رفت تا بی انتها/وقت جانسوزاسارت موسم سختی اوست/کوفه وشام بلارا دیده است اودرجفا/راس خونین پدررا درمیان تشت دید/تاقیامت این مصیبت میشودشوروعزا/در خرابه داغ بانو اشک مهدی راربود/مرهمی باشدظهور آن ولی آشنا/

کربلاکاشانه ایمان

برحریم کربلا کاشانه ایمان سلام/بر حسین وزینب ومجموعه یاران سلام/سرزمینی که سراسرعشق معنامیکند/مسلم وهانی نخستین گوهراحسان سلام/برحبیب وحرو عابس بربریروشاکری/جمله اصحاب مولادردلش طوفان سلام/نوجوان مجتبی و یاوران برعلی/اصغرشش ماهه اوتشنه دوران سلام/شدجوان کربلایی شبه پیغمبر بود/برعلی اکبرش درپهنه میدان سلام/درکنار علقمه عباس غوغاکرده است/بر علمدارحسینی حامی قرآن سلام/ناظربرقتلگاهش زینب وسجادبود/درحریم شاه دین برحضرت جانان سلام/سخت شداز بهرمهدی غصه های عمه اش/ازبرصاحب زمان آن حجت یزدان سلام/

آتشفشان کربلا

باگریه میگویم سخن ازداستان کربلا/اینک گرفته رنگ خون چون آسمان کربلا/یک کاروانی آمده از شهرپیغمبربه آن/آیدحسین تشنه لب بایاوران کربلا/حب علی وفاطمه برتارک ایمانشان/شرط ولایت محوری برعاشقان کربلا/وقت نبرد دشمنان باآل پیغمبررسید/ننگ است بهرکوفیان حمله به جان کربلا/سرها به نیزه میشود حتی حسین بن علی/شیعه به دنیامفتخر بهرامان کربلا/اندرکنارعلقمه دستان عباسش جداست/این گریه های پرصدا آتشفشان کربلا/برروی تلی زینبش دارد تماشامیکند/سخت است یارب لحظه هابهربیان کربلا/برخیمه آل عبا آتش فراهم کرده اند/مهدی ظهورش میرسد باآن نشان کربلا/

غوغا محشر

شورمحرم دردلم غوغای محشر کرده است/چون گریه بهرزینبش آل پیمبر کرده است/شدکربلای پربلامملوز خون عاشقان/جاری درآن خون خدا ازنسل حیدرکرده است/ازچشم کل شیعیان اشکی زماتم میچکد/گریه برای زینبش زهرای اطهرکرده است/یادحسین وکربلا تسکین غمهای دل است/برعلقمه بنگرکه اوغوغای کوثر کرده است/بهرحسین تشنه لب دنیا عزاداری کند/گریه برای اکبروعباس و اصغر کرده است/آن یک یک یاران اویادحسینی داشتند/درراه سرخ کربلاشش ماهه پرپرکرده است/گویدحسین من چه شدزهرامیان قتلگاه/یک دم نظربرروی نی آن راس سرورکرده است/خون حسین بن علی جوشدزخاک کربلا/جاری زچشم عاشقان مانندگوهرکرده است/اینک پیام نینوا باشد ولایت محوری/نسل حسین بن علی برشیعه رهبرکرده است/خون میچکداز دیده صاحب زمان دراین عزا/روزظهورش راخداآنجامقرر کرده است/

 

صدخیمه غم

آمده ماه محرم گریه کن بهرحسین/شدبپاصدخیمه غم گریه کن بهر حسین/یادمان کربلا و روز عاشورا شده/این جهان شدغرق ماتم گریه کن بهرحسین/یک یک یاران مولا شدشهید راه دین/تشنه کامی شد فراهم گریه کن بهرحسین/آن یتیم مجتبی شدقهرمان عاشقی/قاسمش باشورهمدم گریه کن بهرحسین/اکبررعناجوانش شبه پیغمبر بود/نزدبابابودمرهم گریه کن بهرحسین/اصغرشیرین زبانش پرپربرروی دست/اشک شیعه گشته زمزم گریه کن بهرحسین/علقمه درانتظارمقدم عباس بود/اوگرفته بازپرچم گریه کن بهرحسین/یادکن ازقتلگاه وزینب و وقت وصال/میچکدهراشک نم نم گریه کن بهرحسین/یوسف زهرا همیشه غمگسارکربلاست/مجلسی برپاست هردم گریه کن بهرحسین/

 

مهمان عاشورائیان

یک امام جمعه شد مهمان عاشورائیان/همنشین با شهیدان درشب قدری عیان/حضرت خرسندرا خرسند رحمانی رسید/گوهرتقدیراو گشته شهادت درجهان/استجابت دردعایش زودمعنا گشته است/مثل مولایش علی پرزد بسوی آسمان/قاتلش چون ابن ملجم خنجراز رو بسته بود/شمرگونه باجنایت هست درخیل بدان/لیک اندر کازرون گشته عزایی بس بزرگ/درفراق یاررهبر چشمها شد بی امان/خوش بحال برشهیدان رهنمای عالمند/زمزم آمادگیها داده بر صاحب زمان/

مهمان کربلا

شبهای جمعه فاطمه مهمان دشت کربلاست/باگریه های دائمی دارالشفای نینواست/گویدحسین تشنه لب باشد غریب درجهان/محبوب قلب شیعیان ازاهل بیت مصطفاست/کم کم زمان منتقم آیدکه غوغایی کند/دربین خوبان جهان مولاولی آشناست/عباس اودرعلقمه ترسیم کرده عشق را/بهرظهور یوسفش آدینه هاوقت دعاست/دین ودل واشک بصرباعشق معنا میشود/زینب برای کربلا بانوی عشق ودلرباست/همراه زهراگریه کن مشمول رحمت میشوی/آنجا حریم اهل دل آن نردبان تا خداست/مهدی زشور نینوا آید به گلبانگ فرج/درقلب یاران ولی آمادگیها وولاست/

زین العابدین

گریه کن درکربلا ازبهرزین العابدین/بودحجت برخلائق آن امام چهارمین/دیده است باچشم پاکش اوجنایات زیاد/حضرتش در آن حوادث بوده است نورمبین/پیش چشمش سربریدند یک یک یاران حق/لحظه های جانگداز آن وداع آخرین/درکنارعلقمه اودیده است عباس را/ازبردست بریده قلب اوباشدحزین/عمه اش درآن مصائب صبررامعنانمود/گریه های جانگدازش شیعه راکرده غمین/قتلگاه کربلارا دید باچشم ترش/بهرعاشورائیان باشد پیامش دلنشین/کوفه وشام بلارا رفت تاکاخ ستم/خطبه اش رسوانموده دشمن قرآن ودین/حضرت صاحب زمان را تسلیت دراین عزا/باکاروان کربلا گردیده همنشین/

همدم سجاد

کربلا در خاطراتش همدم سجاد بود/درمیان آتش وخون محرم سجادبود/بوداندر روزگاری میزبان بر حسین/همره آن زینب او مرهم سجاد بود/یادمان قتلگاهش تاابد پرگریه است/تشنگی برکودکانش زمزم سجادبود/اکبرواصغر همیشه در دلش غوغاکنند/علقمه دست بریده ماتم سجادبود/یک یک یاران فدایی برولایت گشته اند/خاطراتی از اسارت آن غم سجادبود/میدهدمهدی تسلی داستان کربلا/صدنشان از حق پاک محکم سجادبود/

روزعاشورا

روزعاشورارسیده غم فراوان میشود/گریه برچشمان شیعه مثل باران میشود/یک سلامی از دل وجان برحسین وزینبش/چونکه این شورحسینی عشق وایمان میشود/یک یک یاران مولا یاوردین وبصیر/روی نیزه از شقاوت جان قرآن میشود/اکبرواصغرفدایی در ولایت محوری/بهراسلام محمد طفل قربان میشود/درکنارعلقمه هم جاودان عباس شد/باعنایتهای مولا درد درمان میشود/روی نیزه راس خونین شدعزادر قتلگاه/حضرت زینب درآنجا بازگریان میشود/یوسف زهرا به اشکش خون ماتم ریخته/چون شرایط برظهورش بازآسان میشود/

چشمهای بارانی

بهرعباس دلاور چشمها بارانی است/قلب عشاق حسینی درحرم طوفانی است/میشودآرامش جان اشک روی گونه ها/چونکه باحب ولایت گوهری ایمانی است/رادمردی ازفتوت دردرون علقمه است/اوابوالفضل علی و آیه ای قرآنی است/تابع محض ولایت عاشق مولاحسین/بهرزینب مرهم دل اسوه ای انسانی است/گشت سقای حسینی آن علمدار سپاه/دستهای نازنینش بهرحق ارزانیاست/برکمردستی بگیرد تاحسینش او بدید/دربهشت جاودانه بهراو مهمانی است/اشک ریزدبر برادر یادصد ایام کرد/حضرت عباس شیعه گوهر انسانی است/یوسف زهرابرایش اشک ماتم ریخته/بهر شیعه یادمولا خصلتی درمانی است/

گریه برکربلا

گریه کن برکربلااسلام برپا میشود/عشق زیبای حسینی رسم دنیامیشود/درنگارستان ایزد یک حسین وزینب است/حضرت عباس آنجا عشق دلها میشود/یک حسین وکاروانی باهدف سرمیرسد/همچوپروانه فدای جان مولامیشود/درکنارعلقمه بین رادمردی باولاست/تشنه لب دستان پاکش نذرآقامیشود/یک یک یاران مولا برولایت یاورند/خونشان جاری برای دین یکتا میشود/اشکریز کربلاشدمهدی صاحب زمان/چون ظهورش مرهمی برقلب زهرامیشود/

طلوع احسان

شکوه ماه مبارک طلوع احسان است/قدوم پاک حسن رافروغ ایمان است/رسیده مژده ایزد به مصطفی بانور/کنون به بیت ولایت عزیزرحمان است/علی وحضرت زهرا زمجتبی خشنود/مدینه شهرپیمبربحق گلستان است/ز روی پاک ولایت سرور می بارد/حسن ولی خدا ونماد انسان است/نگر به یوسف زهراچه شادمان باشد/ز مقدم گل حیدرجهان چراغان است/

یاورانی باولا

یادکن ازکربلاو یاورانی باولا/ازشمیم عشق بازی درحریم نینوا/عاشقانی چون حبیب و رادمردی چون بریر/یک به یک گشته فدایی در ره خون خدا/نوجوانی همچوقاسم شور برپامیکند/اصغرشیرین زبانش شدشهید کربلا/اکبررعناجوانش می خروشد درحرم/بر تمام یاورانش صدسلام وصدثنا/یادعباس دلاور مرهم قلب حسین/درکنارعلقمه شد دستهای اوجدا/تسلیت گویم به مهدی این شهادت نامه ها/عاقبت روزی بیاید آن امام و مقتدا/

نام حسین

حک شده برقلب مانام حسین وزینبش/کاش برچشمم نهدگام حسین وزینبش/کربلا خون خدا را برد دردامان خود/اشک ریزم بهر ایتام حسین وزینبش/علقمه شدجاودانه تشنه عباس شد/دین مامدیون اسلام حسین وزینبش/روزعاشوراکه آید غمگساری شد فزون/اشک دیده ترکندکام حسین وزینبش/حضرت مهدی برای جدخود داردظهور/مرهمی باشد به ایام حسین وزینبش/

شورکربلا

رخت سیه به تن کنید که شورکربلارسید/زمان اشک وآه ما برای نینوارسید/حسین و زینب آمده به کربلای پربلا/برای اهل عالمی مجالس عزارسید/چه شورشی بپا شده که گریه هاسراسراست/درون قتلگه نگرحسین سرجدارسید/کنارنهرعلقمه حسین بی برادر است/چه ماتم سترگ بین به صاحب ولا رسید/برای عرض تسلیت بروبه کوی زینبش/به مهدیش عنایتی زجانب خدارسید/

شام غریبان

شام غریبان حسین درکربلا غوغاشده/زینب میان قتلگه تنهاترین تنهاشده/یک سوکنار علقمه دستان عباسش جداست/سرهای اصحاب حسین ازتن جداآنجاشده/اکبرو اصغرکشته شدلب تشنه درشط فرات/گریان برای آن دوتن بین حضرت مولاشده/در قتلگه بی سرحسین غوغای محشرمیشود/ماتمکده برشیعیان این روزعاشوراشده/سجاد وزینب صاحب داغ حسین وکربلا/در این مصیبت اشکریز آن یوسف زهرا شده/

عباس دلاور

بهرعباس دلاورآسمانهاگریه کرد/ازفراقش تاقیامت چشم ودلهاگریه کرد/تشنه کامی ازفتوت رفت درآب فرات/علقمه نهرفرات وآب دریاگریه کرد/آن بصیرکربلایی تابع محض ولی است/بهراوحیدرفراوان هم که زهراگریه کرد/کودکان درانتظارمشک آب ازعمو/هم حسین وزینب اوکل طاهاگریه کرد /حضرت مهدی عمویش هست الگویی بصیر /هم زمین وآسمانها شیعه هرجاگریه کرد/

تفسیرعباس

علقمه تفسیرعباس دلاورمیکند/افتخاری تا قیامت بهرسرورمیکند/درکمندعشق بازی شد اسیرحضرتش/سربلندی ازبرای پور حیدر میکند/تشنه کامی ازفتوت وارد دریا شده/آب را شرمنده او نزد برادرمیکند/ازفرات فاطمی آبی به مشکش میدهد/علقمه رابا صفامانند کوثرمیکند/اشک شیعه هست جاری بر ابوالفضل وحسین/خویش را الگوبرای نور آخرمیکند/

غمگسار برادر

قهرمان کربلا عشق ولایت زینب است/تا ابد بهربشرنورهدایت زینب است/ازمدینه آمده همراه مولایش حسین/قافله سالار او تا بی نهایت زینب است/روز عاشورا سراسرگریه هایش بی امان /شاهد درکربلا بهرشهادت زینب است/اکبرو اصغربه پیش چشم زینب شد شهید/رهنمای شیعیان بهرسعادت زینب است/دیده او عباس را لب تشنه اندر علقمه/آنکه دارد پیش ایزد صدشکایت زینب است/دیده او از روی تپه رأس خونین حسین/غمگساربربرادر تا قیامت زینب است/حضرت مهدی به گریه یاد زینب میکند/آنکه رفته شام وکوفه با اسارت زینب است/

دست سقا

عشق رادرعالمین عباس معنامیکند/روز عاشوراسراسرچونکه غوغامیکند/درکنار علقمه لب تشنه میگرددشهید/دردفاع از ولایت شادزهرامیکند/حضرت عباس باشد مرداخلاص وادب/دائمابهربرادرنام مولامیکند/عبدصالح گشته سقاآن شجاع کربلا/جانفشانی تاقیامت نزدیکتامیکند/اوعلمدار حسینی روزعاشوراشده/بین شفاعت روز محشردست سقامیکند/