غروب جمعه

تاغروب جمعه گردد دل پریشان میشود/از فراق حضرت او دیده گریان میشود/سخت باشد روزگاران بی حضور منتقم/چشمها از دوری او باز باران میشود/گوهرایمان وتقوا لازم هر منتظر/اشکهای شیعیانش درغلطان میشود/برنبی وآل طاها یادگارو وارث است/اوکه محبوب الهی جان جانان میشود/بهرآن روز ظهورش شد مهیا این جهان/یاورش سید علی و کل ایران میشود/

موسم دیدار

یک به یک آدینه هارفته ولی آن یارنیست/از برای اهل عالم موسم دیدار نیست / هرچه غم اندر دل ما ازفراق حضرتش/زمزم دل اشک دارد برزبان گفتارنیست/غصه ها باشد فراوان حیدر و چاهش نگر/ پشت درب فاطمیه آتش ومسمارنیست/معنی دین و بصیرت مهدی صاحب زمان/این همه ذکر و توسل حاصلش پر بار نیست / مردم دنیا سراسر گشته مشغول عبث/گوئییا شور و شعوری تا ابددرکارنیست/ازفراق حضرت او چشمه هاخشکیده شد/شدبیابان قلب مردم صاحب گلزار نیست/جز ولی الله اعظم دیگران در قلب ما/ این دل ما بهر حبش دائما سرشار نیست/کاش هر آدینه ای را گلشن مهدی کنیم /جسم ما اندر رکابش خسته وبیمار نیست/