غریب کوفه

مسلم به کوفه غربتش بسیارمعنا میدهد/مزدمجاهد راخدا با عشق مولامیدهد/باشدسفیرکربلااول فدایی حسین/پاداش غربت را به او حیدروزهرامیدهد/کوفی جماعت اولش دارد حضوری دلنشین/پایان کاری بدبرای خویش آنجامیدهد/آن کوفیان بی وفاجنگی سراسرکرده اند/ارزان سعادت رانگر ازبهر دنیا میدهد/مسلم واطفالش بودآواره در کوچه ها/اوجان خودرااز ولا در راه آقامیدهد/بالای قصرکوفه هم دارد سلام عاشقی/بهرحسین بن علی او جان زیبامیدهد/مسلم وهانی کوفه را بیداردلهاکرده اند/درآن فضا یاری براولادطاهامیدهد/صاحب زمان روزفرج مرهم نه برکربلا/باذکریا حیدرمدددستوربرپامیدهد/

کربلاکاشانه ایمان

برحریم کربلا کاشانه ایمان سلام/بر حسین وزینب ومجموعه یاران سلام/سرزمینی که سراسرعشق معنامیکند/مسلم وهانی نخستین گوهراحسان سلام/برحبیب وحرو عابس بربریروشاکری/جمله اصحاب مولادردلش طوفان سلام/نوجوان مجتبی و یاوران برعلی/اصغرشش ماهه اوتشنه دوران سلام/شدجوان کربلایی شبه پیغمبر بود/برعلی اکبرش درپهنه میدان سلام/درکنار علقمه عباس غوغاکرده است/بر علمدارحسینی حامی قرآن سلام/ناظربرقتلگاهش زینب وسجادبود/درحریم شاه دین برحضرت جانان سلام/سخت شداز بهرمهدی غصه های عمه اش/ازبرصاحب زمان آن حجت یزدان سلام/

زمزمه یار

روزعرفه زمزمه یارقشنگ است/با سوزدعا لحظه دیدارقشنگ است/در مکه ودر کرببلاهست نیایش/بردرگه حق گریه وگفتارقشنگ است/باپرتو اخلاص شود متصل رب/ازیاد حسینی دم ایثارقشنگ است/محبوب شودهرکه بودیارولایت/باآل محمد رخ دادارقشنگ است/بعد عرفه لحظه قربانی حاجی است/با رمی بدان موعدبیدارقشنگ است/بر مسلم وهانی بده باشورسلامی/در کرببلاجلوه رخسارقشنگ است/با شورنیایش بکند لطف خداوند/این جمعیت و وحدت وانظارقشنگ است/بردیده رسدقطره اشکی ز فضیلت/درکوی ولاخصلت عمار قشنگ است/روزعرفه یادکن از حضرت مهدی/تاوقت فرج جلوه دیندارقشنگ است/

 

یارحسین

مسلم به کوفه آمده تاعاشقی معناشود/یارحسین تشنه لب همراه عاشوراشود/باجلوه ای ازمعرفت برشیعه داردیک پیام/باپیروی ازولی دین بشرزیباشود/مسلم وهانی اولین دلداده درکوی حسین/بنگرسرش ازتن جدااندرره مولاشود/گشته یتیمانش غریب درکوفه ودرکربلا/همچون پدرسرهاجدادردامن صحراشود/یک روزآیدمنتقم باذوالفقارحیدری/آرامش مسلم نگرآن یوسف زهراشود/

مسلم درکوفه

بوی حسین وکربلا پیچیده اندراین جهان/مسلم بکوفه آمده تاجمع سازدشیعیان/اسلام روح آن بوداندر ولایتمحوری/عشق حسین ومرتضی ازبهرشیعه شدامان/لیکن وفای کوفیان گشته مثل روی زمین/دارالاماره قتلگه شدبهرمسلم آنچنان/گشته سلام آخرش جانسوزازبهرحسین/دیگرنیاتاکربلاای سرورآزادگان/هم مسلم وهم کربلاگوید که ای مهدی بیا/هستی همانامنتقم ای مهدی صاحب زمان

دارالاماره

مسلم ودارالاماره اشک جاری میکند/او به پشت بام کوفه بازیاری میکند/رفته ازبهر حسینش باپیامی آشنا/دشمنان رابا بصیرت رو به خواری میکند/تشنه لب مانند مولا می شود آقاشهید/ازحریم دین وقرآن پاسداری میکند/اوسفیرکربلاو آشنای برعلی است/بهر عباس وحسینش بازکاری میکند/رشته افکار مسلم کربلاو زینب است/بریتیمانش ولایت سوگواری میکند/مسجدکوفه نماید بهرمسلم افتخار/شیعه اندر این مصیبت باز زاری میکند/

سفیرعشق

اول سفیر راه ایثار وشهادت/مسلم بود آن رادمرد باولایت/ازسوی مولایش حسین آمد به کوفه/او آشنای مردمان باسعادت/بیعت نموده کوفیان با او هزاران/شعیه برایش گریه ها کرد از عنایت/باتشنگی داده سلامی بهرمولا/دارالاماره یاد دارد از رشادت/داده خدا براو مقامی نزد مردم / مسلم شفاعت می کند روز قیامت/