امیرکاروان

 قافله سالار دشت نینوایی زینب است/آن امیرکاروان کربلایی زینب است/بااسارت رفته ایشان کوفه وشام بلا/درحوادث اسوه خوب خدایی زینب است/شدپیام آور برای آن قیام نینوا/آنکه داده بهرعالم آشنایی زینب است/سختی بسیار دیده مثل شورقتلگاه/اندرآن اوج مصائب یک ولایی زینب است/راس خونین برادرپیش چشمش روی نی/گوهرنایاب هستی وطلایی زینب است/خطبه های آتشینش ضربه بر دشمن زده/اهل بیت مصطفی راتا رهایی زینب است/آبروی شامیان رابرد درکاخ یزید/یادمان فاطمی و مرتضایی زینب است/تاظهور یوسف حق اودعاگویش بود/اسوه مهدی همان نورالهی زینب است/

 

درخلوت دل

درخلوت دل گریه کردم کربلارا/آگاه کردم درمصیبت مبتلارا/اشکم شده جاری برای حضرت دوست/یکدم تکاپوکرده ام وصل خدارا/براهل بیت پاک احمد اشک ریزان/حاضر شدم بادیده ودل نینوارا/این تیر گریه میزند هردشمن دین/کردم رفاقت شیعیان باولارا/باچشم دل دیدم یکایک آن شهیدان/تقدیم کرده جان شیرین آشنارا/درعلقمه غوغای دیگر بود برپا/عباس داده درس زیبای وفارا/برروی تل زینبیه خواهرش بود/دارد روایت میکند شورعزارا/آتش گرفته خیمه ها سجاد تنهاست/یارب دگرگون کن درآن صحن وفضارا/روزفرج نزدیک گشته بهر مهدی/مرهم بده قلب حسین باصفارا/

شعرکربلا

باگریه می سرایم این شعرکربلارا/تا همنوا بگردم پیغمبروخدارا/بهر حسین مظلوم این اشک مثل زمزم/داردرخ اجابت هرپرده دعارا/یک کاروان رسیده درکربلای مولا/تفسیر مینماید اوصحن نینوارا/مولاحسین ویاران آزاده وشریفند/دشمن به دل گرفته کینه زمرتضارا/هرتشنه لب گرفته تصویرآب آنجا/برکوفیان بیاموز آن گلشن عطارا/سرهازتن جداشد درپیش چشم زینب/برروی نیزه بنگر تمثال آشنارا/درقتلگاه آقاشدصحنه قیامت/اینک نمامجسم آن صحنه وفضارا/آتش گرفته خیمه سجاد هم درونش/خاموش کن برایش این صحنه جفارا/یارب بحق مهدی تقدیرکن فرج را/بهرظهور آقا امضا نما رضارا/

 

دشت نینوا

یک کاروانی آمده ازمکه سوی کربلا/درآن حسین وزینب است باعاشقانی پرولا/ذکرلب شب تاسحریارب ویارب میشود/گنج بصیرت رانگردرآن عزیزان خدا/همراه زینب وحسین صدکودک وزن میرسد/بنگرولایت محوری دردشت پاک نینوا/سرهاجداازتن شدوخون خداجاری درآن/بعدحسین بن علی گویاقیامت شدبپا/ای مهدی صاحب زمان وقت ظهورت کی رسد/سخت است بهرشیعیان موج ستمهاوعزا/

لاله هاى نینوایى

این سرزمین لاله های نینوایی است/اینجا حریم عاشقان کربلایی است/در مقدم آلاله ها باید وضو کردید/اینجا نگارستان عشاق خدایی است/بنگرتو خوزستان و مردان غریبش/فریادشان گمنامی و دربی صدایی است/جان را فدای رهبر و اسلام کردند/پیغام خون سرخشان راه رهایی است/اینک سراسر نامشان صد افتخار است/راهش همان پیمودن راه الهی است/

دخترحسین

رقیه بنده خوب خدا بود/سه ساله دختری در کربلا بود/به عاشورا یتیم وبی پدر شد/ غریب وداغدار نینوا شد/رقیه دختر مولا حسین است/عموی او علمدار وفا بود/به سوگ اکبر واصغر نشسته /اسیر ظلم وجور اشقیا بود / کنارعمه زینب گریه کرده /درآن شب در بیابانها رها بود/ سر بابا به روی نیزه ها دید /غم واندوه او بی انتها بود/ به شام وکوفه رفته با مصائب/درآنجا شاهد ظلم وجفا بود/ بغل کرده درآنجا رأس خونین /شهید راه دین مصطفی بود/