پروانه صفت به دور گل پر بزنیم/ باعشق ولی به کوی او سر بزنیم/از حب ولایتش به مهدی برسیم/این دل چو گره به نام رهبر بزنیم/او زاده مصطفی گل زهرایی است /یک سر به حریم پاک حیدر بزنیم/خورشید کند جهان ما را روشن/یک چشم نگاه بسوی اختر بزنیم/این چهره او نمود ثارالله است/ برقاب دلم ز عکس سرور بزنیم/شد خامنه ای امیر بر کشور دل/با شوق علی گلی به باور بزنیم/نزدیک شده فرج بر یوسف عشق/ باید که سری به نور آخر بزنیم /صالح شده در حریم او یک سرباز /با حضرت او درگه حق در بزنیم
ای پادشه خوبان آدینه به شب آمد/ جانها ز فراغ تو بر دیده ولب آمد/هرعاشق شوریده محتاج نگاه تو/ جسم همه مشتاقان در شورش وتب آمد/ارزنده ترین خصلت آن ذکر فرج باشد/ دستان دعاگویم بهرتو به رب آمد/آدینه شده محرم بر مخزن اسرارت/ بردشمن ناکارت یک ننگی وسب آمد/بسیار سفارش شد از بهر شما مهدی/ در محضر نیکویت پیغام ادب آمد/ای کاش برای تو این جسم فدا گردد/ از یمن شما آقا برکت وسبب آمد/ گویند وصال تو نزدیک شده نزدیک/ با نام شما مولا عالم به طرب آمد
نمازجمعه لطف کردگار است/ بصیرت بخش نیک روزگار است/به اسلام وولایت هست یاور/تحقق بخش معنای شعار است/به هرسالی ولایت نام داده /مسیر رشد وحق آشکار است/نمازجمعه نقشی ناب دارد/برای ملت ما نامدار است/چه خوش باشد که فرمان ولایت/ شود اجرا که رشد هردیار است/کند صالح نمازجمعه را وصف / که بر اعمال ما او یادگار است
روزها رو به کمال است الا یا مهدی/چندمین جمعه سال است الا یا مهدی/خسته شد چشم بشر از همه زلف ونگاه/ زمزم عشق ووصال است الا یا مهدی/لحظه ای بهر نگاهت دل ما پر بزند/مانعش نفس وخیال است الا یا مهدی/منتظر بهر حقیقت به جهان می باشیم/ ذهن ما پر ز سوال است الا یا مهدی/پیرو را ولایت تیر بر دشمن زد/ ظلم هم رو به زوال است الا یا مهدی /بهر اصلاح جهان ماهمه صالح گردیم/شیعه آن مرد قتال است الا یا مهدی
وقت نمازجمعه دلها همه بهار است/ زیرا زمان وصل بر ذات کردگار است/هر جمعه ای مصلی پر شور وبا طراوت/ این نعمت الهی گلچین روزگار است/مقبول حضرت او این فیض جاودانی /اخلاص بندگان را با تیر حق شکار است/کارنمازجمعه حفظ صراط دین شد/ بر ریل مکتب ما مانند یک قطار است/شوید دل مسلمان از کینه وگناهان/بر مرکب ولایت او تا ابد سوار است/مهدی در انتظار یاران پاک وخالص/اندر نمازجمعه صدمرد کارزار است/سیدعلی امید و فرمانده بهر امت/هم وارث امام وهم زمزم نگار است
عزت دین با نمازجمعه برپا می شود/هم شکوه وسربلندی باز پیدا می شود/عید خوب مسلمین است جمعه هر هفته ای / یادی از روز ظهوری بهر مولا می شود/این نماز جمعه ما هست فرهنگ ولا / با بصیرتهای امت هر گره وا می شود/مثل باران بهاری خطبه ها پرگوهر است/شاداز مومن سراسر پور زهرا می شود/درحمایت از ولایت نور دارد جمعه ها/پخش اندر هر مصلی فیض یکتا می شود/ پشت دشمن روز جمعه می رسد روی زمین/راضی از این وحدت ما باز آقا می شود
جمعه در فرهنگ ما حس خدایی بودن است/از تعلق های دنیا چون جدایی بودن است/درنمازجمعه هایش عرشیان پرشور وشوق/ افتخار هر مسلمان در الهی بودن است/طبل وحدت می شود شمشیر مومن بر عدو / در مصلاهای جمعه هم صدایی بودن است/لحظه موعود جمعه ذکر فالسعوا شد بلند /مزد شرکت در نمازش در رهایی بودن است/از جوار هر مسلمان پر زند صدها ملک /در خلوص واقتدارش آن صفایی بودن است/شیعه دارد صد وظیفه در قبال مقتدا / بهر مهدی انتظار هم دعایی بودن است/ می شود نزدیک روزی که بشر درانتظار/آرزوی شیعه بودن در فدایی بودن
عصر جمعه یادمان مهدی زهرا نکوست/ گم شدن بهر وصالش در دل صحرا نکوست/معرفت بسیار باید تا حرم راهت دهند/ قلب زیبا از برای مرد خوش سیما نکوست/کربلا قربانی حق در دفاع از حیدر است/همجواری با ولایت نزد آن آقا نکوست/پیروی از حضرت او می برد سوی کمال / دیدن عالم ز چشم مردم بالا نکوست/انتظار با بصیرت در عبادت گوهری / ذکر هم عهدی زسوی عاشق دانا نکوست /می شود دلبستگی ها سد راه معرفت/ بهر دیدار جمالش رفتن از دنیا نکوست
سیدعلی سیدعلی ای رهبر ومولای من/ سیدعلی سیدعلی ای سرور وآقای من/باشی تو خورشید وطن ازبهر خوبی درجهان/سیدعلی سیدعلی ای محرم تنهای من/گشتی سرافرازی ما درهرکجای این زمین / سیدعلی سیدعلی ای ماه خوش سیمای من/عکس امام عاشقان درقامت رعنای تو/ سیدعلی سیدعلی فرمانده زیبای من/نام شهیدان وطن شدجلوه گر با نام تو/سیدعلی سیدعلی ای دلبر وگرمای من/هستی تو خورشیدوطن باجلوه نورانی ات/ سیدعلی سیدعلی ای سبزی صحرای من/ما را به ساحل می بری بهر نجات و سروری /سید علی سید علی ای کشتی دریای من/ از بهر زهرا مادرت تو گریه از دل می کنی/سیدعلی سیدعلی ای پور بر زهرای من
غروب جمعه دل پرواز کرده/ دری را بر حقیقت باز کرده/بگوید با زبان آن ذکر محبوب/سفر را سوی حق آغاز کرده/به نام مهدی زهراست عالم/برای وصل خود او ناز کرده/بود مولا امید حق پرستان/وصال حضرتش را راز کرده/بود شوقش برای ما رسیدن/ که قلب شیعه را دمساز کرده/مثال چشمه ای جاری است اشکم/نگرکه چشم را طناز کرده/بود این دین وایمان حب مهدی/ چو دین را وارد این فاز کرده
اشک را ترسیم ودل معنا نما/ گریه را از دوری مولا نما/درخیالت عکس مهدی را بکش/ دیده را فرش ره آقا نما/او بود دلدار رهپویان عشق/سینه را برحب ایشان وا نما/البشاره بر ظهورش داده اند/در درونت عشق او را جا نما/کن مهیا خویشتن را جانفشان/با ولایت بهر او غوغا نما/نیمه شب سجاده ات را پهن کن/اشک چشمت راهی صحرا نما/قلب را آئینه کن از بهر او/انعکاس یوسف زهرا نما/روبه سوی نائبش سید علی/در جوارش عاشقی برپا نما
عصرجمعه در خیالم عکس دلبر می کشم/آه از دوری مولا شوق رهبر می کشم/زمزم اشک فراقش حاصل تنهائیم /دائما در کوی مهدی دیده وسر می کشم/آسمان آرزوها بر مدار حضرتش/از صفای روی آقا نقش دیگر می کشم/جستجوی دیده ودل یاد ونام منتظر /ساحل چشمان واشک وگونه تر می کشم/از فراق روی مولا چهره ام بارانی است /صورتی نیلی وخاکی رنگ احمر می کشم/مصطفی داده بشارت روز زیبای ظهور /هرزمانی غصه آید چاه وحیدر می کشم/ندبه خوان جمعه بودم تا ببینم لطف او / بهروصل حضرت او روی مادر می کشم/اهل بیت مصطفی هم واسط فیض وجود /درگلستان ولایت جام وساغر می کشم/در تمنای وصالش این دلم طوفانی است/ جانفشانی در رکابش بهر سرور می کشم/یوسف زهرا همیشه دلربای عالم است/ عکس خود را در میان لاله پرپر می کشم/شعرصالح تا قیامت بهرآقا دم زند / درمیان آسمانها شمس واختر می کشم
جمال چهره خورشید کی توان دیدن / گلی زباغ محبت ز غمزه برچیدن /گلاب وعطر وشکرپاش وشهد شیرینی / تمام لفظ کلامت بهانه بودن/تو آن سحاب سفیدی به چشمه باران / به وقت بارش رحمت چوغنچه خندیدن/نمای باغ بهشتی ، جبین زیبایت/ کنارحور وملائک ، بوقت رقصیدن/فلق برای دمیدن به روی تو محتاج /مثال بلبل و شمعی بدور چرخیدن/به کوه ملت ایران تو قله نوری / برای نشر ولایت چو اسوه گردیدن/برای اوج و پریدن ترا پر وبال است /سحر نماز شبت را ز حال گرییدن/دلت زاین همه محنت سترگ ودریایی / فراغ و درد و فغان را ز عشق پرسیدن/امیر قافله ای تو به شادی و غمها / به یاس و لاله خونین چو مشک بوئیدن/به صحنه های رشادت همیشه ای حاضر / تو بعد پیر جماران رهش چو پیمودن/زمام کشور ایران به دست پاکت هست / مثال ابربهاری به خلق باریدن/امیدصالح شاعر عنایتت مولا / که روی پاک شما را ز عشق بوسیدن
صیح وسحربراهل دل دارد صفای دیگری/بنگر کریمی خدا دارد عطای دیگری/برکت ز رحمان می رسد از فیض بی حد خدا/وقت طلوع صبحگاه دارد هوای دیگری/باشد سحر وقت دعا برگردگار عالمی/شورمناجات خدا دارد نوای دیگری/رزق خدا بر مردمان در صبح قسمت می شود/فیض خدای سرمدی دارد شفای دیگری/این دردهای مسلمین در صبح درمان می شود/بنگر طبیب عاشقان دارد دوای دیگری/هرکس بخوابد از سحر تا صبح لعنت می شود/بین الطلوعین را خدا دارد صدای دیگری/این خواب لعنت بوده است نزد خدای لامکان/زیرا که رنگ دین او. گیرد حنای دیگری/مست لقای حق شود عارف دراین وقت عزیز/این جام می درصبحگاه باشد غذای دیگری/بین الطلوعین ساعتی از اهل جنت بوده است/برصاحب هستس نگر باشد لقای دیگری/نازم به این وقت شریف از روز وشبهای خدا/دل گیرد از عشق خدا هردم ولای دیگری/برکت کند کار کسی کزصبح آغازش کند/دارد خدا در صبحگاه برما رضای دیگری/هرروزوشب بهر خدا مومن عبادت می کند/صبح وسحر بر دین ما باشد لوای دیگری/از گوهر ایمان حق مومن بهشتی می شود/اخلاص گیرد در سحر عارف ردای دیگری/گلواژه مهر وصفا گیرد سحر رنگ خدا/مومن به قربانی رود دارد فدای دیگری/محتاج فیض ایزدی هرکس دراین عالم بود/صالح شود در صبحگاه براو گدای دیگری
زینب ای خورشید و ماه و آفتاب /زینب ای دختر برای بوتراب/ای که تو رحمت زایزدمی دهی/بوی اخلاق محمدمی دهی /می کندهستی به بودت افتخار / آیت عظمی تویی درروزگار/برعلی وفاطمه نور دو عین/ عاشق شوریده ای بهرحسین/گلشن باغ رسالت گشته ای /همره علم امامت گشته ای/ عشق تو در کربلا معنا شود/ خیمه اسلام ما برپاشود/زینب ای گرمی بازار ولا/بهر عالم می کنی هر دم عطا/ای صفا بخش دل عباس ها / مرهم درد حسین و کربلا/نام توشوردرون سینه هاست /بهر دشمن هم گرفتن کینه هاست/بوی تو بوی گلاب ویاس بود/همدمت درکربلاعباس بود/حافظ دین وامامت بوده ای/شاهدفیض شهادت بوده ای/شهرتت خورشیدعالمتاب شد/ از غم توقنددلهاآب شد/وارث گفتارحیدر گشته ای / تو مفسر بهر کوثر گشته ای/زینب ای آئینه عصمت نگار/دست گیر صالحی در روزگار
آب در دریا تجلی درجهان پیدا کند/غنچه هم اندرچمن یک دشت را زیباکند/عاشقان برگرد محبوبی خدامحور روند/یوسفی باید زلیخا را چنین رعنا کند/دست تقدیر الهی ظلم را برهم زند /دامنی چون آسیه فرزند را موسی کند/بسته پیوندی رسالت با ولایت در جهان/ از بر حیدر دفاعی حضرت زهرا کند/فاصله انداخت دشمن بین آن دریاری نور/ بعد زهرا مرتضی با چاه هم نجوا کند/می شود روزی گلستان روزگار مردمان/ عاقبت مهدی بیاید عشق را معنا کند/شعر صالح وصف کرده آشنای قلبها/یوسف زهرا سراسر عدل را برپاکند
یادمهدی مایه آرامش جان می شود /درشب جمعه امیدی بهر انسان می شود/مونس دلهای عاشق یوسف زهرا بود/ نام حضرت تاقیامت شورایمان می شود/ای صبا از سوی حضرت ده نسیم معرفت/ تابه آخر گوهرجان نذر جانان می شود/باولایت رهسپاریم سوی آن دلدادگی/ راززیبای محبت لطف یزدان می شود/می شود آدینه ما سرفرازی وغرور/عاقبت در روز جمعه جمع یاران می شود/آرزو و عشق صالح دیدن روی ولی است/چشم او از شوق مهدی باز باران می شود
دلم گرفته شبی در وصال آدینه/شود ظهور امامی کمال آدینه/تمام عزت دنیا به روز موعودش / چه روزگار خوشی هم به سال آدینه/نمازجمعه مومن شکست دشمنها/ که کل عمر نباشد مثال آدینه/تمام خلق خدایی ظهور را طالب/ زمان و وقت وصالش سوال آدینه/نگار چشم محبین به لحظه دیدار /جمال حضرت مهدی جمال آدینه/چه خوش که این غم دلها تمام می گردد/که روز وصل نگارش خصال آدینه/تمام عمر که صالح وصال می خواهد / لقای دوست برایش زلال آدینه
در راه ولی میثم تمار علی باش/ عباس صفت مرد علمدار ولی باش/هرروز که دیدی به جهان غربت مولا / مانند علی جان به کف لم یزلی باش/این علم وبصیرت صف دشمن بشکافد/خورشید شجاعت بر مردم تو جلی باش/امروز علی مالک وعمار بخواهد/سلمان زمان در کف دستان نبی باش/پیکان عدو تیز شده سوی ولایت/همچون سپری گوش به فرمان وبلی باش/مهدی پی انسان ولایی به جهان است// از کینه وخروار گناهان تو بری باش/با خامنه ای کشور ماهست سرافراز/پیرو بر آن رهبر از نسل وصی باش/این توصیه صالح شاعر به شماهاست/ اسوه بر هر کارنکو یا که تقی باش
زکوی دلبران یکدم گذر کن/بسوی عاشقی شیدا سفرکن /اگرخواهی رخ ارباب بینی/ زشیطان درون آن جا حذر کن/خریداردلت آقاست ای دوست/در این فکر سختی و خطر کن/میان خوب رویان رهبر ماست/برایش فرش ره اشک بصر کن/کلامش دلنشین و فاتح راه/دعایش دائما شام و سحر کن/اگرخواهی ببینی آل احمد/به تمثال ولی یکدم نظر کن/شده سیدعلی خورشید تابان/زعشقت کل عالم را خبرکن/ بگوصالح اگرباشی مریدش/به دنیا تاج عزت را به سرکن
خدا درون حوادث به ما نظر دارد/زقبل وبعد حوادث خودش خبر دارد/صفای بنده مومن گل مناجات است/برای خوبی کاری دعا اثر دارد/تمام خواهش انسان به خالق یکتا/دعای هردم مومن چقدر ثمر دارد/وصال حضرت باری دهد تهجد را/ نظر خدای تعالی به این سحر دارد/به عشق حضرت مهدی خدای می بخشد/ولی مطلق نیکو به این بشر دارد/امید صالح شاعر عنایت مولاست / که اشک ناب وخدایی زآن بصر دارد
کربلا باز مهیاست بیا تا برویم/ زینبش منظر ماست بیا تا برویم/گوهری ساخته شد بهر حسین بن علی/ آن ضریح قبله دلهاست بیاتا برویم/میهمان می شود آن کعبه مقصود ولا/ دور آن زینب وزهراست بیا تا برویم/مهدی فاطمه آید به تمنای حسین/ بوسه گاه از بر آقاست بیاتا برویم/کاش در زمره یاران حسینی باشیم /عزت وفیض در آنجاست بیا تا برویم /میزبان گشته به دلها بر آن لطف خدا/ آسمان غرق تماشاست بیا تا برویم
اکنون نماد ایمان لبیک یاحسین است/تصویر روح وقرآن لبیک یا حسین است/شور وشعور دائم بر پیرو ولایت / سرفصل لطف واحسان لبیک یاحسین است/فرموده است احمد باشدحسین جانم / منشور درامکان لبیک یاحسین است/گردیده باب حاجت عباس واصغر او/ امر خدا به انسان لبیک یاحسین است/باشد شعار عالم روز ظهور مهدی / دستور خوب یزدان لبیک یاحسین است